کد مطلب:225615 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:239
امامت، ولایتعهدی، شهادت
در سال 183 (ه. ق) حضرت موسی بن جعفر علیه السلام به دست سندی بن شاهك، یهودی ملعون و با دستور هارون الرشید (لعنة الله علیه)، در سیاهچال های زندان های مخوف بغداد، مسموم شد، و به درجه ی رفیع شهادت نایل آمد. [1] .
سپس تاج امامت بر سر مبارك فرزند رشیدش، حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام قرار گرفت، و آن وجود مبارك به طور رسمی اعلام امامت كرد.
اعلام امامت علنی آن حضرت، موجب تعجب همگان، بخصوص شیعیان گردید؛ زیرا در دوران امامت پدر بزرگوارش، شیعیان در نهایت فشار و سختی بودند، و امام بزرگوارشان همیشه در زندان یا تبعید به سر می برد. به همین دلیل، هنگامی كه امام هشتم علیه السلام آشكارا امامت خود را اعلام كرد، عده یی از یاران آن حضرت به ایشان عرض كردند: «فدایت شوم! امر مهمی را اعلام می كنید. از این ملعون - هارون - هراس ندارید؟» آن حضرت در جواب آنها می فرمایند: «دست او از من كوتاه است. نمی تواند هیچ آسیبی به من برساند؛ و او را بر من راهی نیست.» [2] .
همچنین جناب محمد بن نسیان (علیه الرحمه) نقل می كند:
به حضرت ابی الحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام عرض كردم: «شما امر خلافت و امامت خود را آشكار ساخته و به جای پدر نشسته اید، در حالی كه هنوز از شمشیر هارون ملعون، خون
[ صفحه 21]
می چكد،» آقا فرمودند: «آن گفتار از حضرت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله به من نیرو و جرأت می بخشد، كه فرمودند: اگر ابوجهل (لعنت الله علیه) توانست از سر من مویی كم كند، بدانید، من پیامبر نیستم. و اكنون من به شما می گویم، اگر هارون (لعنت الله علیه) توانست مویی از سر من كم كند، بدانید كه من امام نیستم.» [3] .
دوران بیست ساله ی امامت آن بزرگوار، با توجه به خلافت خلفای عباسی لعنة الله علیهم، به سه دوره دسته بندی می شود: الف) دوره ی اول: دوران خلافت هارون الرشید (لعنت الله علیه) به مدت 10 سال. ب) دوره ی دوم: دوران خلافت محمد امین (لعنت الله علیه) به مدت 5 سال. ج) دوره ی سوم: دوران خلافت عبدالله المأمون (لعنت الله علیه) به مدت 5 سال.
سپس تاج امامت بر سر مبارك فرزند رشیدش، حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام قرار گرفت، و آن وجود مبارك به طور رسمی اعلام امامت كرد.
اعلام امامت علنی آن حضرت، موجب تعجب همگان، بخصوص شیعیان گردید؛ زیرا در دوران امامت پدر بزرگوارش، شیعیان در نهایت فشار و سختی بودند، و امام بزرگوارشان همیشه در زندان یا تبعید به سر می برد. به همین دلیل، هنگامی كه امام هشتم علیه السلام آشكارا امامت خود را اعلام كرد، عده یی از یاران آن حضرت به ایشان عرض كردند: «فدایت شوم! امر مهمی را اعلام می كنید. از این ملعون - هارون - هراس ندارید؟» آن حضرت در جواب آنها می فرمایند: «دست او از من كوتاه است. نمی تواند هیچ آسیبی به من برساند؛ و او را بر من راهی نیست.» [2] .
همچنین جناب محمد بن نسیان (علیه الرحمه) نقل می كند:
به حضرت ابی الحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام عرض كردم: «شما امر خلافت و امامت خود را آشكار ساخته و به جای پدر نشسته اید، در حالی كه هنوز از شمشیر هارون ملعون، خون
[ صفحه 21]
می چكد،» آقا فرمودند: «آن گفتار از حضرت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله به من نیرو و جرأت می بخشد، كه فرمودند: اگر ابوجهل (لعنت الله علیه) توانست از سر من مویی كم كند، بدانید، من پیامبر نیستم. و اكنون من به شما می گویم، اگر هارون (لعنت الله علیه) توانست مویی از سر من كم كند، بدانید كه من امام نیستم.» [3] .
دوران بیست ساله ی امامت آن بزرگوار، با توجه به خلافت خلفای عباسی لعنة الله علیهم، به سه دوره دسته بندی می شود: الف) دوره ی اول: دوران خلافت هارون الرشید (لعنت الله علیه) به مدت 10 سال. ب) دوره ی دوم: دوران خلافت محمد امین (لعنت الله علیه) به مدت 5 سال. ج) دوره ی سوم: دوران خلافت عبدالله المأمون (لعنت الله علیه) به مدت 5 سال.
[1] كليني، اصول كافي، ج 1، ص 486.
[2] علامه مجلسي، بحارالأنوار، ج 49، ص 115.
[3] علامه مجلسي، بحارالانوار، ج 49، ص 155، چاپ مكتب الاسلام.